Unerwienie wegetatywne oka i kilka słów...
o akomodacji
Dzisiaj mamy dla Was temat, który nas bardzo zainteresował po tym jak poznaliśmy testy z neurologii funkcjonalnej i zaczelismy zwracać uwagę na oczy pacjentów.
Okazuj się, że im lepiej poznamy zagadnienia związane z pracą systemu wzrokowego tym lepiej możemy diagnozować naszych pacjentów.
I nie chodzi tutaj o samą tylko diagnostykę oczu (tym w końcu zajmują się optometryści) ale o fakt, iż wykorzystując odpowiednie testy wzrokowe możemy wiele powiedzieć o funkcjonowaniu układu nerwowego naszego klienta.
W związku z tym przyjrzymy się kilu zagadnieniom związanym z oczami.
Dzisiaj kilka słów o unerwieniu wegetatywnym oka.
Jego zadaniem jest regulacja wypukłości soczewki oka i szerokości źrenicy.
Sama w sobie soczewka ma naturalną tendencje do przyjmowania kształtu kulistego.
W naszym oku jest ona rozciągana przez specjalne więzadła, które przytwierdzają ją do naczyniówki.
Więzadła te uzależnione są od pracy - skurczu lub rozluźnienia - mięśni rzęskowych.
To od ich aktywności uzależniony jest sposób rozciągania soczewki.
A od kształtu soczewki uzależniona jest możliwość ostrego widzenia przedmiotów w różnej odległości od patrzącego
Mięsień rzęskowy unerwiony jest przez układ przywspólczulny.
Sama szerokość źrenicy jest wypadkową napięcia dwóch antagonistycznych mięśni.
1. Zwieracz źrenicy (koncentrycznie położony) - unerwiony przez włókna przywspółczulne wychodzące z nieparzystego jądra Westphala-Edingera w śródmózgowiu
2. Mięsień rozszerzający źrenice (ułożony promieniście) - unerwiony przez włókna współczulne ze zwoju gwiaździstego.
Źrenice zwężają się pod wpływem kilku czynników.
- oświetlenie siatkówki
- zbieżne ustawienie gałek ocznych
- podczas akomodacji oka
Reakcja na światło w pewnym stopniu reguluje stopień oświetlenia siatkówki.
Natomiast reakcja na ruch zbieżny i akomodacja zwiększa głębię widzenia.
